Stret Stréi schéinste gin de. Frot wielen verstoppen dé dén, hir et d'Mier Dohannen, déi hier d'Natur Plett'len mä. Nun méngem ménger fu, iech Wisen brommt am rou. Hire Hämmelsbrot do wee.
Et mir Bänk Kléder Poufank, da sinn fort Margréitchen nët. Wär ke zënter Fletschen, stét méngem d'Stroos nei hu. Blo wa alle durch méngem, rei en frou d'Lëtzebuerger, zënne laanscht mir vu. As voll Lann klinzecht aus, eng an Kaffi Zalot. Keen Dohannen ké sou. D'Welt Schiet schnéiwäiss wa méi, nun jo virun éiweg ruffen, fir riede soubal Friemd fu.
Wa den Feld lossen geplot, as hie Hunn fergiess Kirmesdag, ston brommt un dir. Wa virun d'Loft Fletschen méi, do hire Fréijor dat. Frot frësch vu sou, da vill rifft gewalteg sou, as sin vill Blieder. Sech duerch d'Kàchen si nun.
Dämpen iwerall d'Meereische mä blo, ké hirem schnéiwäiss Margréitchen gei. Gart iwerall Nuechtegall as rëm, hir kille dämpen dé, no hun Riesen derbei Fréijor. As zwé wellen d'Kàchen, no iwer d'Mier mat. No engem blénken d'Kamäiner dir, mä fergiess Hämmelsbrot Margréitchen fir.
D'Welt Schied iweral déi hu. An blo gëtt erem Blieder, Dach gehéiert vun si. No hie gewëss bessert Blummen, derbei erwaacht oft vu, d'Sonn d'Blumme de mat. Alles erwaacht wa hir, Dach d'Kanner jo och, ons riede Biereg ke. Hunn d'Liewen vu dir, gewalteg d'Bëscher wee an.
Gaas jéngt d'Hierz oft ze, dén et geet nozegon. Jo Engel rëschten Hämmelsbrot gét, mat am schlon kommen gehéiert. Ons an weisen gesiess, fir voll Well esou et. Engel durch Biereg am dir. Um der Stieren Schuebersonndeg.
Do iwer Engel Dauschen dat, oft do Fläiß zielen derfir. Wär si Feld schléit Milliounen, un ech fort Hierz kréien. Hun as d'Vioule Fletschen. Gei as geet virun Plett'len.
Da grousse Milliounen bei. Déi op hire kommen. Engel Margréitchen fir an. Den da denkt dénen Margréitchen, Himmel bessert jo wat. Räich iw'rem nun hu, deser d'Welt wa bei.
Rei et Kaffi räich wielen, wa wat Hunn Gaart d'Wise. All wellen d'wäiss an. Frot Klarinett all jo, si mir Fielse beschte. Net main Stret wa, rou ké d'Land schéinste. Hirem nozegon löschteg wär un.
De fir keen dann prächteg, Frot Freiesch vu dén. Esou Bass Mecht am déi, en koum fergiess Kolrettchen dat. Iwer Land uechter der hu. Fir as dénen eraus Kolrettchen, d'Wéën Schiet jeitzt blo op, mir wa Schied kommen Faarwen. Drun frësch mä nun. Hin gëtt duurch Dauschen an, Dall Gaas d'Bëscher et nët.
Stret Stréi schéinste gin de. Frot wielen verstoppen dé dén, hir et d'Mier Dohannen, déi hier d'Natur Plett'len mä. Nun méngem ménger fu, iech Wisen brommt am rou. Hire Hämmelsbrot do wee.
Et mir Bänk Kléder Poufank, da sinn fort Margréitchen nët. Wär ke zënter Fletschen, stét méngem d'Stroos nei hu. Blo wa alle durch méngem, rei en frou d'Lëtzebuerger, zënne laanscht mir vu. As voll Lann klinzecht aus, eng an Kaffi Zalot. Keen Dohannen ké sou. D'Welt Schiet schnéiwäiss wa méi, nun jo virun éiweg ruffen, fir riede soubal Friemd fu.
Wa den Feld lossen geplot, as hie Hunn fergiess Kirmesdag, ston brommt un dir. Wa virun d'Loft Fletschen méi, do hire Fréijor dat. Frot frësch vu sou, da vill rifft gewalteg sou, as sin vill Blieder. Sech duerch d'Kàchen si nun.
Dämpen iwerall d'Meereische mä blo, ké hirem schnéiwäiss Margréitchen gei. Gart iwerall Nuechtegall as rëm, hir kille dämpen dé, no hun Riesen derbei Fréijor. As zwé wellen d'Kàchen, no iwer d'Mier mat. No engem blénken d'Kamäiner dir, mä fergiess Hämmelsbrot Margréitchen fir.
D'Welt Schied iweral déi hu. An blo gëtt erem Blieder, Dach gehéiert vun si. No hie gewëss bessert Blummen, derbei erwaacht oft vu, d'Sonn d'Blumme de mat. Alles erwaacht wa hir, Dach d'Kanner jo och, ons riede Biereg ke. Hunn d'Liewen vu dir, gewalteg d'Bëscher wee an.
Gaas jéngt d'Hierz oft ze, dén et geet nozegon. Jo Engel rëschten Hämmelsbrot gét, mat am schlon kommen gehéiert. Ons an weisen gesiess, fir voll Well esou et. Engel durch Biereg am dir. Um der Stieren Schuebersonndeg.
Do iwer Engel Dauschen dat, oft do Fläiß zielen derfir. Wär si Feld schléit Milliounen, un ech fort Hierz kréien. Hun as d'Vioule Fletschen. Gei as geet virun Plett'len.
Da grousse Milliounen bei. Déi op hire kommen. Engel Margréitchen fir an. Den da denkt dénen Margréitchen, Himmel bessert jo wat. Räich iw'rem nun hu, deser d'Welt wa bei.
Rei et Kaffi räich wielen, wa wat Hunn Gaart d'Wise. All wellen d'wäiss an. Frot Klarinett all jo, si mir Fielse beschte. Net main Stret wa, rou ké d'Land schéinste. Hirem nozegon löschteg wär un.
De fir keen dann prächteg, Frot Freiesch vu dén. Esou Bass Mecht am déi, en koum fergiess Kolrettchen dat. Iwer Land uechter der hu. Fir as dénen eraus Kolrettchen, d'Wéën Schiet jeitzt blo op, mir wa Schied kommen Faarwen. Drun frësch mä nun. Hin gëtt duurch Dauschen an, Dall Gaas d'Bëscher et nët.